Zrewolucjonizuj troskę o ludzi i planetę

W Mölnlycke pracujemy nad zwiększaniem świadomości i zmniejszaniem skutków oparzeń. Możesz stać się częścią tego ruchu, dowiadując się więcej o tym, jak postępować, gdy dojdzie do oparzenia i jak uniknąć oparzeń. Skoncentruj się na środkach pierwszej pomocy Odpowiednie środki pierwszej pomocy pomagają ograniczyć ból i uszkodzenia skóry2  spowodowane oparzeniami. Zatrzymaj proces spalania: Usuń źródło oparzenia i przenieś osobę w bezpieczne miejsce Usuń całą spaloną odzież i biżuterię, jeśli spowoduje to zwężenie Schłodzić oparzenie chłodną lub letnią bieżącą wodą przez 20 minut tak wcześnie, jak to możliwe po urazie, w ciągu 3 godzin. Nigdy nie używaj lodu, lodowatej wody ani żadnych kremów ani tłustych substancji, takich jak masło Przykryj oparzenie luźno nieprzylegającym prostym opatrunkiem lub folią spożywczą Utrzymuj osobę w cieple: Owiń ciało czystym, suchym kocem Zasięgnij porady lekarza [Pobierz] wypalenia infografiki   Oparzeniom można zapobiec Oparzenia mogą przydarzyć się każdemu, w dowolnym miejscu i czasie. Należy jednak pamiętać, że oparzeniom można zapobiec i można podjąć kilka prostych środków, aby zapobiec oparzeniom i oparzeniom: Obniż temperaturę w kranach z ciepłą wodą Gorące napoje należy trzymać z dala od krawędzi stołu/blatu, w miejscu niedostępnym dla małych dzieci Ustanów "strefę wolną od dzieci" o długości co najmniej 1 metra wokół kuchenki i miejsc, w których przygotowuje się i przenosi gorące jedzenie lub napoje Użyj czajnika z krótkim przewodem, aby nie zwisał z krawędzi blatu, gdzie można go chwycić Nie pij gorących płynów przez słomkę Obróć uchwyty patelni do wewnątrz ​ Więcej wskazówek dotyczących zapobiegania oparzeniom można znaleźć na plakacie zapobiegającym oparzeniom: [Pobierz] plakat z oparzeniami ​

Materiały, z których wykonane są fartuchy chirurgiczne dla optymalnej ochrony Środki ochrony osobistej (PPE) noszone przez pracowników służby zdrowia podczas operacji tworzą kluczową barierę między sterylnym polem operacyjnym a środowiskiem zewnętrznym. Konstrukcja i skład materiałowy fartuchów chirurgicznych umożliwiają tę barierę. Materiał musi spełniać wymagania dotyczące wydajności określone przez organy regulacyjne, a także spełniać standardy komfortu i mobilności, które umożliwiają zespołom chirurgicznym łatwą i bezproblemową pracę. Wybór materiału fartucha chirurgicznego wpływa na to, jak nieprzepuszczalny jest on dla płynów i jak skutecznie zapobiega wnikaniu drobnoustrojów, utrzymuje sterylność oraz wspiera komfort i wygodę noszenia HCP. U podstaw wyboru materiału leży szereg różnych czynników, w tym różne właściwości, procesy produkcyjne i standardy. Na przykład, jakie właściwości musi mieć fartuch chirurgiczny, aby spełniał swoje zadanie na danym poziomie? Właściwości materiału fartucha chirurgicznego Materiał fartucha chirurgicznego musi mieć wysoki poziom nieprzepuszczalności , aby zapobiec przedostawaniu się bakterii i wirusów. Zakłada się, że ochrona barierowa przed mikroorganizmami, patogenami przenoszonymi przez krew i innymi czynnikami zakaźnymi jest stosowana w przypadku wszystkich fartuchów chirurgicznych, ale niektóre procedury wymagają bardziej rygorystycznej ochrony niż inne. Materiał, z którego wykonany jest fartuch chirurgiczny, musi również charakteryzować się trwałością. Fartuchy chirurgiczne są poddawane rygorystycznemu użytkowaniu w trakcie operacji i muszą zachować swoje właściwości ochronne przez cały czas trwania zabiegu, aby zapewnić bezpieczeństwo i zmniejszyć ryzyko rozdarć lub naruszeń materiału. Oddychalność i wygoda są również brane pod uwagę przy wyborze materiału fartucha chirurgicznego. Musi utrzymywać barierę przed zanieczyszczeniami zewnętrznymi, ale nadal musi umożliwiać odpowiedni przepływ powietrza dla komfortu użytkownika. Ograniczenie gromadzenia się wilgoci i zatrzymywania ciepła ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia komfortu personelu sali operacyjnej podczas wykonywania zadań, zwłaszcza podczas długich zabiegów. Przepisy i wytyczne dotyczące fartuchów chirurgicznych oraz zgodność z przepisami Wyroby medyczne, w tym fartuchy chirurgiczne i materiał, z którego są wykonane, podlegają różnym normom i przepisom, w celu zapewnienia ich bezpieczeństwa i skuteczności. Organy normalizacyjne, takie jak American National Standards Institute (ANSI) i Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna (ISO), opracowują normy branżowe, które określają wymagania dotyczące materiałów, z których wykonane są fartuchy chirurgiczne. Normy te określają kryteria, takie jak właściwości wymienione powyżej, takie jak działanie bariery, a także normy dotyczące palności i biokompatybilności w celu zapewnienia jakości i bezpieczeństwa produktów. Producenci są również zobowiązani do wykazania zgodności z tymi przepisami i normami poprzez procesy testowania i certyfikacji. Platformy materiałowe fartuchów chirurgicznych Platformy materiałowe: Polipropylen SMS Polipropylen SMS SMS to skrót od Spunbond/Meltblown/Spunbond. Jest to materiał syntetyczny wykonany z polipropylenu. Struktura: • Spunbond, umieszczony na zewnątrz tkaniny, zapewnia wytrzymałość produktu. • Meltblown, po wewnętrznej stronie tkaniny, zapewnia produktowi odpychanie. Warstwy są połączone ze sobą wiązaniami punktowymi lub ciepłem (małe kropki, owalne lub diamentowe), które utrzymują wszystkie włókna razem. Fartuchy chirurgiczne BARRIER® wykonane z SMS: • Podstawowy - Wygodny i ergonomiczny, odpowiedni do zabiegów na sucho • Primary Plus - Wygodny, wielofunkcyjny fartuch chirurgiczny • Primary Plus – bardziej zrównoważona, certyfikowana przez ISCC wersja Primary Plus • Ultimate - Zwiększona odporność na odpychanie dla zaawansowanej ochrony Platformy materiałowe: Spunlace Fartuchy chirurgiczne BARRIER wykonane z spunlace Spunlace to miękki materiał przypominający tkaninę, wykonany z włókniny celulozowo-poliestrowej. Jest produkowany w ponad 50% z materiału pochodzenia biologicznego. Struktura: • Tkanina typu spunlace to warstwa tkanki na zewnątrz sukni, która zapewnia większy komfort. • Włókna poliestrowe po wewnętrznej stronie fartucha zapewniają wytrzymałość. Włókna są osadzane w tkance za pomocą strumieni wody. Ponieważ tkanka jest naturalnie chłonna, tkanina jest zawsze poddawana działaniu fluorochemicznemu, aby odpychała krew. Fartuchy chirurgiczne BARRIER® wykonane z spunlace: • Klasyczny - Dodatkowy komfort, odpowiedni do większości zabiegów • Urologia klasyczna - Dodatkowy komfort, nieprzepuszczalny dla płynów Fartuchy BARRIER Classic wykonane są z papieru z certyfikatem FSC™. Wybierając ten fartuch chirurgiczny, wspierasz odpowiedzialne zarządzanie lasami na świecie. Forest Stewardship Council™ (FSC™), kod licencji FSC: N003452. Dowiedz się więcej: www.fsc.org. Materiał platformy: Laminat Laminaty składają się z różnych warstw materiału o różnych właściwościach. Do wykonania fartucha FFP i fartucha VPP używane są dwa różne laminaty. Struktura FPP: • Laminat FPP składa się z mikroporowatej folii polietylenowej na zewnątrz fartucha i włókniny po wewnętrznej stronie fartuch. Mikroporowata folia sprawia, że suknia jest oddychająca, a warstwa włókniny zapewnia komfort użytkownikowi. Struktura VPP: • Laminat VPP składa się z 3 warstw, które razem sprawiają, że materiał jest odporny na wirusy. Wewnętrzna i zewnętrzna strona fartucha wykonana jest z włókniny. Środkowa warstwa to mikroporowata folia polietylenowa, która umożliwia przepływ powietrza i wilgoci z ciała na zewnątrz sukni. [Kolekcja kolumn tekstu sformatowanego] suknie

Wyzwanie W leczeniu ran nie ma obecnie ustandaryzowanego sposobu oceny opatrunków. Chociaż istnieją normy testowe dotyczące opatrunków do leczenia ran, są one ograniczone i nie zawsze mają znaczenie kliniczne. Pod uwagę brane są różne parametry działania opatrunku, ale nie są one kompleksowe i nie zawsze odzwierciedlają skuteczność w praktyce klinicznej. Może to prowadzić do konsekwencji w opiece i zużyciu zasobów – ryzyka pogorszenia stanu ran, opóźnionego gojenia i obniżenia jakości życia, a także nadmiernych wydatków.  Nasza wizja Zapewnienie wglądu w potrzeby oraz promowanie spójnego i ustandaryzowanego podejścia do oceny, wyboru i zakupu opatrunków piankowych z obramowaniem do leczenia i leczenia ran. Prace te powinny przyczynić się do opracowania całościowych i mierzalnych parametrów wydajności w celu optymalizacji wyników klinicznych i efektywności kosztowej oraz poprawy jakości opieki Nasz cel Naszym celem jest wzmocnienie pozycji klinicystów, decydentów, nabywców, pacjentów i nieformalnych opiekunów w podejmowaniu bardziej świadomych, istotnych klinicznie decyzji w celu poprawy jakości życia osób żyjących z ranami oraz poprawy wyników klinicznych i ekonomicznych w zakresie zdrowia, w oparciu o najlepsze dostępne dowody. [Sekcja kolumny tekstu sformatowanego] iWDT

Nawet przy aktywnym rozgrzewaniu śródoperacyjnym początkowy spadek temperatury ciała pacjenta zwykle następuje w pierwszej godzinie po operacji.  Wstępne rozgrzanie Active Patient przyczynia się do zapobiegania spadkowi temperatury i pomaga zmniejszyć ryzyko konsekwencji hipotermicznych. Hipotermia okołooperacyjna jest częstym, ale niebezpiecznym skutkiem ubocznym znieczulenia i może mieć negatywne skutki, takie jak gorsze wyniki kliniczne i związane z tym koszty. Śródoperacyjna hipotermia okołooperacyjna (IPH) jest ustalonym czynnikiem ryzyka rozwoju zakażeń miejsca operowanego (SSI). Wytyczne kliniczne dotyczące postępowania w IPH u dorosłych podają, że pacjenci z hipotermią mają czterokrotnie większe ryzyko wystąpienia ZMO w porównaniu z pacjentami normotermicznymi2. Ryzyko hipotermii okołooperacyjnej Znieczulenie ogólne to tylko jeden z wielu aspektów operacji, który wpływa na temperaturę ciała pacjenta, co może prowadzić do hipotermii. Badania wykazały, że hipotermia okołooperacyjna może mieć znaczący negatywny wpływ na pacjentów, w tym upośledzać krzepliwość, metabolizowanie leków i trzykrotnie zwiększać ryzyko zakażeń ran chirurgicznych3. Inne potencjalne powikłania hipotermii okołooperacyjnej Pacjenci mogą również doświadczyć innych powikłań, w tym dodatkowej utraty krwi i zwiększonej skali bóluw wyniku 4. Co więcej, hipotermia opóźnia gojenie się ran i wykazano, że wydłuża czas pobytu pacjenta w szpitalu o 20% – nawet u pacjentów, którzy nie cierpią na infekcję, co prowadzi do pobytu w szpitalu średnio o dwa dni dłuższego niż to konieczne4. Dlatego unikanie hipotermii ma kluczowe znaczenie nie tylko dla poprawy bezpieczeństwa pacjentów i zapobiegania infekcjom; Ma to również kluczowe znaczenie dla zapewnienia efektywnego wykorzystania zasobów szpitala. Wszelkie środki kliniczne, które można podjąć w celu skrócenia czasu pobytu w szpitalu i zmniejszenia liczby zakażeń miejsca operowanego, pomogą złagodzić obecne zaległości w planowej opiece, z którymi boryka się system opieki zdrowotnej. Zapobiegaj spadkowi temperatury Istnieją strategie zatrzymywania spadku temperatury głębokiej ciała wywołanego znieczuleniem. Dzięki wstępnemu rozgrzaniu pacjenta możesz aktywnie się przed nim chronić. Zapobieganie: Monitoruj temperaturę i utrzymuj pacjentów w cieple Aby upewnić się, że pacjenci nie wpadną w hipotermię, należy regularnie monitorować temperaturę ciała i utrzymywać ją w cieple przed, w trakcie i po operacji. Znaczenie wstępnego rozgrzania pacjentów Biorąc pod uwagę ryzyko hipotermii okołooperacyjnej, ważne jest, aby temperatura ciała pacjenta była utrzymywana w granicach progów normotermicznych przez cały proces operacyjny. Aktywne ogrzewanie wstępne to interwencja oparta na dowodach, którą można łatwo wdrożyć na całej ścieżce chirurgicznej, aby zmniejszyć to ryzyko. Organizacje zajmujące się zdrowiem publicznym jasno określiły znaczenie aktywnego ogrzewania pacjenta. Na przykład NICE zaleca aktywne ocieplenie przed operacją, jeśli temperatura pacjenta jest niższa niż 36°C5. Podobnie, w 2019 GIRFT Surgical Site Infection National Survey przedstawiło studium przypadku w Ashford and St Peter's Hospitals NHS Foundation Trust, gdzie wykazano, że wstępne ocieplenie kocem EasyWarm zmniejszyło wskaźniki hipotermii okołooperacyjnej w grupie 422 pacjentów z 44% do 3%6. Urządzenia utrzymujące pacjenta w cieple są zatem integralnym elementem chirurgicznej podróży pacjenta w celu promowania wydajnego ogrzewania, co nie tylko znacznie zmniejsza ryzyko dla zdrowia, ale jest również zatwierdzone przez organy regulacyjne. Dowiedz się, kto czerpie korzyści ze wstępnego ocieplenia Wstępne rozgrzewanie przynosi korzyści każdemu pacjentowi chirurgicznemu. Hipotermia może dotknąć każdego pacjenta w każdym wieku poddanego zabiegowi. Jednak niektóre grupy są bardziej narażone na hipotermię i mogą odnieść największe korzyści z praktyki wstępnego ogrzewania pacjenta:  Bardzo młodzi i bardzo starzy7  Pacjenci ze schorzeniami wpływającymi na termoregulację, takimi jak udar, choroba Parkinsona, urazy rdzenia kręgowego lub oparzenia8  Pacjenci po urazach8  Wstępne rozgrzanie jest kluczem do zapobiegania Aktywne wstępne rozgrzewanie pacjenta odgrywa ważną rolę w powstrzymywaniu hipotermii redystrybucyjnej poprzez zmniejszenie początkowego spadku temperatury głębokiej ciała. Może również zwiększyć komfort pacjenta i zmniejszyć jego niepokój podczas całej procedury. Ale jak odbywa się wstępne ogrzewanie? Wstępne rozgrzewanie pacjenta przez cały okres okołooperacyjny Zastosowanie ogrzewania powierzchni skóry przed znieczuleniem pomaga pacjentom utrzymać normotermię poprzez spowolnienie typowego spadku temperatury o 1,0-1,5°C. Chociaż istnieje wiele urządzeń ocieplających, aktywne, samonagrzewające się koce umożliwiają zatrzymanie spadku temperatury przed rozpoczęciem operacji. Zapewniając pacjentom ciepło i wygodę, jednorazowe, samonagrzewające się koce zapewniają ochronę i wygodę. Aktywny, samonagrzewający się koc EasyWarm ułatwia wstępne ocieplenie   [Sekcja wideo] Podróż pacjenta na sali operacyjnej   Zaprojektowany tak, aby towarzyszył pacjentowi przez całą podróż chirurgiczną – od etapu przedoperacyjnego po rekonwalescencję pooperacyjną, samoocieplający się koc EasyWarm® jest wszechstronnym rozwiązaniem, które można łatwo wdrożyć na ścieżce pacjenta chirurgicznego w każdym szpitalu. Samoocieplający się koc EasyWarm zapewnia wygodne rozwiązanie do ogrzewania pacjenta, które może być stosowane przez zespoły okołooperacyjne przed, w trakcie i po operacji, aby przeciwdziałać ryzyku hipotermii pacjenta. Dzięki aktywnej technologii samonagrzewania nie wymaga zewnętrznego źródła zasilania, co oznacza, że można go łatwo wdrożyć; i może pozostać z pacjentem po operacji, aby zmniejszyć dreszcze pooperacyjne. EasyWarm to przewodzące urządzenie grzewcze, które NICE podkreśliło w swoich najnowszych wytycznych jako mniej podatne na infekcje miejsca operowanego niż urządzenia z wymuszonym obiegiem powietrza (FAW), które z większym prawdopodobieństwem zakłócą przepływ powietrza wokół miejsc operowanych5. Badanie z 2019 r. wykazało, że koce samonagrzewające EasyWarm oferują prawie identyczną wydajność ogrzewania pacjentów w porównaniu z kocem Cocoon z wymuszonym obiegiem powietrza (FAW), a jednocześnie mają główne zalety, takie jak zmniejszenie bałaganu na sali operacyjnej i ryzyka potknięcia się z powodu braku przewodów elektrycznych lub innych9. Technologia EasyWarm pozwala uniknąć możliwych komplikacji, ponieważ nie wykorzystuje wymuszonego ogrzewania powietrzem, a jednocześnie oferuje łatwe do zintegrowania rozwiązanie z istniejącą podróżą pacjenta. EasyWarm: Praktyczne informacje W przypadku wielu rozwiązań do ogrzewania pacjenta pojawiają się pytania dotyczące praktyczności – czy są one bezpieczne? Czy potrzebują prądu? Na jakim etapie podróży okołooperacyjnej można go zastosować? Zgodnie z opisem, EasyWarm oferuje wszystkie swoje zalety kliniczne, a także wygodę, łatwość użytkowania i bezpieczeństwo. Łatwe, bezpieczne i natychmiastowe ciepło Koc EasyWarm jest praktyczny, łatwy w użyciu i odpowiedni dla całej podróży pacjenta. Osiąga temperaturę operacyjną w ciągu 30 minut od aktywacji i utrzymuje ten poziom temperatury przez maksymalnie dziesięć godzin, dzięki czemu idealnie nadaje się do zmniejszania początkowego spadku temperatury ciała przed i w trakcie operacji oraz jest użytecznym rozwiązaniem pooperacyjnym zapewniającym pacjentom ciepło i wygodę. Konfiguracja EasyWarm Montaż koca EasyWarm® lub EasyWarm+ jest szybki i łatwy9, 10. Wystarczy otworzyć opakowanie próżniowe i rozłożyć koc. Nie jest wymagane żadne dodatkowe wyposażenie. Kocyk zaczyna się nagrzewać natychmiast po wyjęciu z opakowania. Dowiedz się więcej o tym, jak skonfigurować i używać programu EasyWarm. [Karuzela kart] Filmy Kiedy i jak można stosować EasyWarm EasyWarm został zaprojektowany do stosowania przed, w trakcie i po zabiegu. Pomaga zapobiegać początkowemu spadkowi temperatury i zapewnia pacjentom komfort, a także utrudnia wystąpienie hipotermii śródoperacyjnej. Ponieważ nie ma potrzeby stosowania dodatkowego sprzętu i jest przenośny, EasyWarm może być łatwo dostępny dla większej liczby pacjentów6, 7 – a pacjenci mogą trzymać swój koc przez cały okres okołooperacyjny, aby utrzymać ciepło przez cały czas. Jest również bezgłośny, ponieważ nie wymaga dodatkowego sprzętu, prądu ani niczego więcej niż sam koc7. Jak działa EasyWarm? Ciepło z jednorazowego, samonagrzewającego się koca EasyWarm jest wytwarzane przez egzotermiczną reakcję chemiczną, która zachodzi, gdy koc jest rozkładany i wystawiony na działanie powietrza, w wyniku utleniania żelaza. Podgrzewacze w kocu są całkowicie naturalne: węgiel aktywny, żelazo, woda, sól, glina i chemikalia. Wszystkie te podkładki ocieplające są bezpiecznie umieszczone w kocu w 12 oddzielnych kieszeniach. Kieszenie są zaprojektowane i rozmieszczone tak, aby zapewnić maksymalny transfer ciepła w najbardziej efektywny sposób, aby optymalnie osiągnąć temperaturę roboczą i równomiernie rozprowadzić ciepło do pacjenta. [Pobieranie] Instrukcje obsługi

Skuteczna opieka pooperacyjna po nacięciu ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia optymalnego gojenia się ran i zminimalizowania powikłań, takich jak zakażenia miejsca operowanego (SSI) i chirurgiczne rozejście się rany (SWD). Kluczowym elementem tej pielęgnacji jest dobór odpowiednich opatrunków, które zapewniają długi czas noszenia oraz przyjęcie protokołu zmiany opatrunku, który wspiera niezakłócone gojenie (UWH). W tym artykule omówiono wyniki serii międzynarodowych spotkań konsensusu, podkreślając najlepsze praktyki w zakresie pielęgnacji nacięć oraz wyboru opatrunku i protokołu pielęgnacji w celu ułatwienia UWH. Zrozumienie niezakłóconego gojenia się ran (UWH) Niezakłócone gojenie się ran odnosi się do procesu, w którym nacięcie chirurgiczne goi się bez niepotrzebnych zakłóceń lub zakłóceń. Utrzymanie stabilnego środowiska rany jest niezbędne, ponieważ częste zmiany opatrunku lub zakłócenia zewnętrzne mogą utrudniać naturalny proces gojenia, zwiększać ryzyko infekcji i przyczyniać się do dyskomfortu pacjenta. Celem jest stworzenie warunków, które pozwolą ranie skutecznie przejść przez normalne etapy gojenia. Promowanie UWH i kwestionowanie rytualnych zmian ubioru Tradycyjne protokoły zmiany opatrunku polegają na zmianie opatrunków zgodnie z harmonogramem, niezależnie od tego, czy zmiana jest potrzebna, czy nie. Może to zakłócić gojenie się ran, potencjalnie spowalniając lub całkowicie zatrzymując gojenie. Naruszenie rany naraża rany pooperacyjne na zakażenie i zwiększa ryzyko powierzchownego zakażenia miejsca operowanego (SSI). Protokoły pooperacyjnej zmiany opatrunku muszą ulec zmianie, aby odzwierciedlić zmieniające się zrozumienie kliniczne. Jednocześnie gojenie pooperacyjne może przynieść korzyści dzięki ponownemu przemyśleniu wyboru opatrunku postop. Tradycyjnie, leczenie ran pooperacyjnych jest zdominowane przez konwencjonalne opatrunki, zwykle składające się z włókniny z klejem akrylowym i podkładki absorpcyjnej. Opatrunki te mają tendencję do słabego wchłaniania, nie mają funkcji barierowej i często powodują bolesne uszkodzenia skóry. Ten rodzaj opatrunku jest stosowany od dziesięcioleci wraz z tradycyjnymi protokołami i praktykami rytualnymi. Wytyczanie ścieżki do niezakłóconego uzdrowienia Promowanie UWH oznacza kwestionowanie podejścia "zawsze tak się robiło", które nadaje priorytet częstym zmianom opatrunków wymuszonym przez opatrunki o niskiej absorpcji. W szerszej perspektywie, w tym całkowity koszt opieki i komfort pacjenta, tradycyjny sposób zmiany opatrunku może prowadzić do ryzyka zakażenia, wyższych kosztów opieki zarówno materialnej, jak i czasu lekarza, zaburzonego i opóźnionego gojenia oraz dyskomfortu i bólu pacjenta. Jak jednak powinien wyglądać protokół opatrunku pooperacyjnego? Czego należy wymagać od opatrunku pooperacyjnego? Uzgodnione zalecenia dotyczące pielęgnacji nacięć Tego rodzaju pytania zostały omówione przez zespół starszych chirurgów, którzy zebrali się, aby zapytać, w jaki sposób można lepiej radzić sobie z wyzwaniami związanymi z opatrunkiem pooperacyjnym. Wnioski zostały opublikowane w artykule pt. "Pielęgnacja nacięć i wybór opatrunku w ranach chirurgicznych: wyniki międzynarodowego spotkania chirurgów". Oprócz skupienia się na znaczeniu niezakłóconego gojenia się ran, międzynarodowa grupa konsensusu podkreśliła również pilną potrzebę ponownego przemyślenia protokołów opatrunków postop w celu optymalnego gojenia. Spotkania konsensusu przyniosły cenne informacje na temat najlepszych praktyk w zakresie pielęgnacji po nacięciach: Optymalizacja przedoperacyjna: Ocena i optymalizacja czynników związanych z pacjentem, takich jak odżywianie, kontrola glikemii i rzucenie palenia, w celu zwiększenia potencjału leczniczego. Technika aseptyczna: Stosuj ścisłe techniki aseptyczne podczas operacji, aby zminimalizować zanieczyszczenie. Sposób nakładania opatrunku: Opatrunki należy nakładać w sposób zapewniający pełne pokrycie nacięcia bez naprężeń, zapobiegając potencjalnym punktom wchodzenia patogenów. Monitorowanie i ocena: Regularnie oceniaj ranę pod kątem oznak infekcji lub innych powikłań, ale unikaj niepotrzebnych zmian opatrunku, jeśli opatrunek pozostaje nienaruszony, a poziom wysięku można kontrolować. Konsensus wykazał, że opatrunki są zmieniane zbyt często i powinny być zmieniane tylko wtedy, gdy istnieje klinicznie istotny powód, aby to zrobić, taki jak nasycony lub nietrzymający opatrunek, nadmierne krwawienie, podejrzenie infekcji lub potencjalne rozejście się. W przeciwnym razie pozostaw opatrunek na miejscu – w spokoju. Edukacja pacjenta: Edukowanie pacjentów na temat objawów infekcji, właściwej pielęgnacji ran oraz znaczenia minimalizowania zakłóceń w miejscu rany. Pacjenci często mają z góry przyjęte wyobrażenia na temat tego, jak często należy zmieniać opatrunek, tj. zbyt często, a także odniosą korzyści z poznania wartości niezakłóconego gojenia. Klinicyści powinni dzielić się z pacjentami przesłankami i korzyściami płynącymi z niezakłóconego gojenia i być w stanie skutecznie komunikować te powody. Uwarunkowania regionalne Chociaż te ogólne zasady mają szerokie zastosowanie, regionalne różnice w praktykach opieki zdrowotnej, populacjach pacjentów i czynnikach środowiskowych oznaczają, że potrzebne są lokalnie dostosowane podejścia do opieki nad nacięciami. Na przykład w regionach o wyższych temperaturach otoczenia preferowane mogą być opatrunki o zwiększonej oddychalności, aby zapobiec gromadzeniu się wilgoci. Należy również wziąć pod uwagę praktyki kulturowe i preferencje pacjentów, aby zapewnić przestrzeganie protokołów opieki. Idealny protokół opatrunku pooperacyjnego Światowa Unia Towarzystw Leczniczych (WUWHS) zaleca stosowanie opatrunku, który pozwala na długi czas noszenia, aby zapewnić niezakłócone gojenie. Ponieważ istniejące protokoły zmiany opatrunku mogą w dużym stopniu zależeć od rutyny, rytuału i nawyku, celem jest zmiana sposobu myślenia, aby odejść od zaplanowanych zmian opatrunku w kierunku promowania niezakłóconego gojenia dzięki zmianom opatrunku w oparciu o potrzeby kliniczne.  Oprócz odejścia od rytualnej zmiany opatrunku, ważne są również potrzeby i preferencje pacjentów. Jest to ważne w opiece po nacięciu pooperacyjnym, która ma swoje własne potrzeby kliniczne. Należy wziąć pod uwagę indywidualne potrzeby i preferencje, rodzaj i stan rany oraz odpowiedni dobór opatrunku. Rola doboru opatrunku w UWH Wybór odpowiedniego opatrunku ma kluczowe znaczenie dla wspierania UWH. Idealny opatrunek pooperacyjny powinien: Ochrona przed zanieczyszczeniem: Działa jako bariera dla zewnętrznych patogenów, zmniejszając ryzyko wystąpienia SSI. Radzenie sobie z wysiękiem: Skutecznie wchłania i zatrzymuje wysięk z rany, zapobiegając maceracji i utrzymując wilgotne środowisko gojenia. Promuj wilgotne środowisko: Ułatw czynności komórkowe niezbędne do gojenia, utrzymując wilgotne łożysko rany. Minimalizacja zmian opatrunku: Pozostaje skuteczna przez dłuższy czas, zmniejszając potrzebę częstych zmian, a tym samym minimalizując zakłócenia rany. Zwiększ komfort pacjenta: Są wygodne w noszeniu i łatwe do zakładania i zdejmowania, zmniejszając uraz rany i otaczającej skóry. Zaawansowane opatrunki na rany zostały zaprojektowane z myślą o długotrwałej ochronie i komforcie, co czyni je idealnymi opatrunkami pooperacyjnymi. Niezakłócone gojenie: cel nowoczesnej opieki pooperacyjnej po nacięciu Niezakłócone gojenie się ran jest podstawowym celem nowoczesnej opieki pooperacyjnej po nacięciach. Dobierając odpowiednie opatrunki i stosując się do najlepszych praktyk skoncentrowanych na niezakłóconym gojeniu się ran, pracownicy służby zdrowia mogą stworzyć optymalne środowisko gojenia się nacięć, zmniejszyć ryzyko powikłań i poprawić wyniki leczenia pacjentów. Ciągła edukacja, zaangażowanie pacjentów i uwzględnianie czynników regionalnych są niezbędnymi elementami skutecznych strategii zarządzania nacięciami.  

Skuteczna opieka pooperacyjna po nacięciu ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia optymalnego gojenia się ran i zminimalizowania powikłań, takich jak zakażenia miejsca operowanego (SSI) i chirurgiczne rozejście się rany (SWD). Kluczowym elementem tej pielęgnacji jest dobór odpowiednich opatrunków, które zapewniają długi czas noszenia oraz przyjęcie protokołu zmiany opatrunku, który wspiera niezakłócone gojenie (UWH). W tym artykule omówiono wyniki serii międzynarodowych spotkań konsensusu, podkreślając najlepsze praktyki w zakresie pielęgnacji nacięć oraz wyboru opatrunku i protokołu pielęgnacji w celu ułatwienia UWH. Zrozumienie niezakłóconego gojenia się ran (UWH) Niezakłócone gojenie się ran odnosi się do procesu, w którym nacięcie chirurgiczne goi się bez niepotrzebnych zakłóceń lub zakłóceń. Utrzymanie stabilnego środowiska rany jest niezbędne, ponieważ częste zmiany opatrunku lub zakłócenia zewnętrzne mogą utrudniać naturalny proces gojenia, zwiększać ryzyko infekcji i przyczyniać się do dyskomfortu pacjenta. Celem jest stworzenie warunków, które pozwolą ranie skutecznie przejść przez normalne etapy gojenia. Promowanie UWH i kwestionowanie rytualnych zmian ubioru Tradycyjne protokoły zmiany opatrunku polegają na zmianie opatrunków zgodnie z harmonogramem, niezależnie od tego, czy zmiana jest potrzebna, czy nie. Może to niepotrzebnie zakłócić gojenie się ran, potencjalnie spowalniając lub całkowicie zatrzymując gojenie. Naruszenie rany naraża rany pooperacyjne na ryzyko zakażenia i zwiększa ryzyko zakażenia powierzchownego miejsca operowanego (SSI). Protokoły pooperacyjnej zmiany opatrunku muszą ulec zmianie, aby odzwierciedlić zmieniające się zrozumienie kliniczne. Jednocześnie gojenie pooperacyjne może przynieść korzyści dzięki ponownemu przemyśleniu wyboru opatrunku postop. Tradycyjnie, leczenie ran pooperacyjnych jest zdominowane przez konwencjonalne opatrunki, zwykle składające się z włókniny z klejem akrylowym i podkładki absorpcyjnej. Opatrunki te mają tendencję do słabego wchłaniania, nie mają funkcji barierowej i często powodują bolesne uszkodzenia skóry. Ten rodzaj opatrunku jest stosowany od dziesięcioleci wraz z tradycyjnymi protokołami i praktykami rytualnymi. Wytyczanie ścieżki do niezakłóconego uzdrowienia Promowanie UWH oznacza kwestionowanie podejścia "zawsze tak się robiło", które nadaje priorytet częstym zmianom opatrunków wymuszonym przez opatrunki o niskiej absorpcji. W szerszej perspektywie, w tym całkowity koszt opieki i komfort pacjenta, tradycyjny sposób zmiany opatrunku może prowadzić do ryzyka zakażenia, wyższych kosztów opieki zarówno materialnej, jak i czasu lekarza, zaburzonego i opóźnionego gojenia oraz dyskomfortu i bólu pacjenta. Jak jednak powinien wyglądać protokół opatrunku pooperacyjnego? Czego należy wymagać od opatrunku pooperacyjnego? Uzgodnione zalecenia dotyczące pielęgnacji nacięć Tego rodzaju pytania zostały omówione przez zespół starszych chirurgów, którzy zebrali się, aby zapytać, w jaki sposób można lepiej radzić sobie z wyzwaniami związanymi z opatrunkiem pooperacyjnym. Wnioski zostały opublikowane w artykule pt. "Pielęgnacja nacięć i wybór opatrunku w ranach chirurgicznych: wyniki międzynarodowego spotkania chirurgów". Oprócz skupienia się na znaczeniu niezakłóconego gojenia się ran, międzynarodowa grupa konsensusu podkreśliła również pilną potrzebę ponownego przemyślenia protokołów opatrunków postop w celu optymalnego gojenia. Spotkania konsensusu przyniosły cenne informacje na temat najlepszych praktyk w zakresie pielęgnacji po nacięciach: Optymalizacja przedoperacyjna: Ocena i optymalizacja czynników związanych z pacjentem, takich jak odżywianie, kontrola glikemii i rzucenie palenia, w celu zwiększenia potencjału leczniczego. Technika aseptyczna: Stosuj ścisłe techniki aseptyczne podczas operacji, aby zminimalizować zanieczyszczenie. Sposób nakładania opatrunku: Opatrunki należy nakładać w sposób zapewniający pełne pokrycie nacięcia bez naprężeń, zapobiegając potencjalnym punktom wchodzenia patogenów. Monitorowanie i ocena: Regularnie oceniaj ranę pod kątem oznak infekcji lub innych powikłań, ale unikaj niepotrzebnych zmian opatrunku, jeśli opatrunek pozostaje nienaruszony, a poziom wysięku można kontrolować. Konsensus wykazał, że opatrunki są zmieniane zbyt często i powinny być zmieniane tylko wtedy, gdy istnieje klinicznie istotny powód, aby to zrobić, taki jak nasycony lub nietrzymający opatrunek, nadmierne krwawienie, podejrzenie infekcji lub potencjalne rozejście się. W przeciwnym razie pozostaw opatrunek na miejscu – w spokoju. Edukacja pacjenta: Edukowanie pacjentów na temat objawów infekcji, właściwej pielęgnacji ran oraz znaczenia minimalizowania zakłóceń w miejscu rany. Pacjenci często mają z góry przyjęte wyobrażenia na temat tego, jak często należy zmieniać opatrunek, tj. zbyt często, a także odniosą korzyści z poznania wartości niezakłóconego gojenia. Klinicyści powinni dzielić się z pacjentami przesłankami i korzyściami płynącymi z niezakłóconego gojenia i być w stanie skutecznie komunikować te powody. Uwarunkowania regionalne Chociaż te ogólne zasady mają szerokie zastosowanie, regionalne różnice w praktykach opieki zdrowotnej, populacjach pacjentów i czynnikach środowiskowych oznaczają, że potrzebne są lokalnie dostosowane podejścia do opieki nad nacięciami. Na przykład w regionach o wyższych temperaturach otoczenia preferowane mogą być opatrunki o zwiększonej oddychalności, aby zapobiec gromadzeniu się wilgoci. Należy również wziąć pod uwagę praktyki kulturowe i preferencje pacjentów, aby zapewnić przestrzeganie protokołów opieki. Idealny protokół opatrunku pooperacyjnego Światowa Unia Towarzystw Leczniczych (WUWHS) zaleca stosowanie opatrunku, który pozwala na długi czas noszenia, aby zapewnić niezakłócone gojenie. Ponieważ istniejące protokoły zmiany opatrunku mogą w dużym stopniu zależeć od rutyny, rytuału i nawyku, celem jest zmiana sposobu myślenia, aby odejść od zaplanowanych zmian opatrunku w kierunku promowania niezakłóconego gojenia dzięki zmianom opatrunku w oparciu o potrzeby kliniczne.  Oprócz odejścia od rytualnej zmiany opatrunku, ważne są również potrzeby i preferencje pacjentów. Jest to ważne w opiece po nacięciu pooperacyjnym, która ma swoje własne potrzeby kliniczne. Należy wziąć pod uwagę indywidualne potrzeby i preferencje, rodzaj i stan rany oraz odpowiedni dobór opatrunku. Rola doboru opatrunku w UWH Wybór odpowiedniego opatrunku ma kluczowe znaczenie dla wspierania UWH. Idealny opatrunek pooperacyjny powinien: Elastyczny (nie krępuje ruchów pacjenta), zapewnia elastyczność, aby uniknąć ściągania skóry lub powstawania pęcherzy (np. szczególnie nad stawami kolanowymi) Dobrze przylega do skóry po aplikacji, nawet jeśli rana została zdezynfekowana krótko wcześniej Chłonny, zdolny do radzenia sobie z wysiękiem Ochrona skóry (np. zmniejszenie ryzyka pęcherze lub podrażnienie, nie nadmiernie, kleju) Wodoodporność: zapewnia dobrą funkcję uszczelnienia/bariery i umożliwia pacjentowi wzięcie prysznica Wyeliminować martwą przestrzeń między opatrunkiem a raną. Zaawansowane opatrunki na rany zostały zaprojektowane z myślą o długotrwałej ochronie i komforcie, co czyni je idealnymi opatrunkami pooperacyjnymi. Niezakłócone gojenie: cel nowoczesnej opieki pooperacyjnej po nacięciu Niezakłócone gojenie się ran jest podstawowym celem nowoczesnej opieki pooperacyjnej po nacięciach. Wybierając odpowiednie opatrunki i stosując się do najlepszych praktyk skoncentrowanych na niezakłóconym gojeniu się ran, pracownicy służby zdrowia mogą stworzyć optymalne środowisko gojenia się nacięć, zmniejszyć ryzyko powikłań i poprawić wyniki leczenia pacjentów. Ciągła edukacja, zaangażowanie pacjentów i uwzględnianie czynników regionalnych są niezbędnymi elementami skutecznych strategii zarządzania nacięciami.

Mölnlycke zdaje sobie sprawę z tego, że podczas opieki szpitalnej występują zakażenia miejsca operowanego (SSI) i zakażenia nabyte w opiece zdrowotnej (HAI). Zintegrowane podejście do przedoperacyjnej i pooperacyjnej kąpieli pacjenta oraz dekolonizacji nosa jest wymagane do rozważenia przez pracowników służby zdrowia i ich pacjentów. W przypadku stosowania skoordynowanych rozwiązań, takich jak antybiotyki donosowe i dekolonizacja skóry, ryzyko zakażeń S. aureus nabytych w szpitalu zmniejsza się nawet o 60%. Oto, jak działają, aby zmniejszyć ryzyko infekcji1.  Dekolonizacja skóry Dekolonizacja skóry polega na zastosowaniu roztworu antyseptycznego w celu zmniejszenia liczby mikroorganizmów na skórze. Powszechne środki obejmują na przykład 4% glukonian chlorheksydyny (CHG) i mają szeroki zakres działania przeciwko bakteriom i drożdżom Gram-dodatnim i Gram-ujemnym, ograniczoną skuteczność przeciwko wirusom i grzybom2. Dokładne przygotowanie dłoni do zabiegu chirurgicznego przygotowane przez pracowników służby zdrowia i racjonalizacja mycia całego ciała może zmniejszyć obciążenie mikrobiologiczne skóry, zmniejszając w ten sposób ryzyko infekcji. Dekolonizacja nosa Dekolonizacja nosa polega na przenoszeniu patogenów, w szczególności Staphylococcus aureus, w tym MRSA (Staphylococcus aureus oporny na metycylinę). Nos jest powszechnym rezerwuarem tych bakterii, dekolonizacja przewodów nosowych może zapobiec rozprzestrzenianiu się patogenów na inne części ciała i na inne osoby5. Stosowanie roztworu do fotodezynfekcji w tej praktyce jest szczególnie ważne w zapobieganiu zakażeniom nabytym w opiece zdrowotnej i zakażeniom miejsca operowanego oraz minimalizowaniu ryzyka samozaszczepienia i zakażeń krzyżowych. Roztwór do fotodezynfekcji nie jest antybiotykiem, w przeciwieństwie do innych roztworów, które są używane w tym celu. Fotodezynfekcja to bezpieczny i skuteczny sposób zabijania mikroorganizmów w nosie bez tworzenia oporności na antybiotyki i bez uszczerbku dla przestrzegania zaleceń. Integralność skóry 4% glukonian chlorheksydyny tworzy warstwę ochronną, która utrzymuje skórę pacjenta ze zmniejszonym zakresem mikroorganizmów, natychmiastowy efekt po aplikacji i ciągłą ochronę przez wiele godzin po użyciu3, 4. Opracowany przez Mölnlycke środek antyseptyczny jest testowany dermatologicznie, bez substancji barwiących, bez substancji zapachowych, bez śladów oleju sojowego, minimalizuje podrażnienia skóry i potencjalne reakcje alergiczne oraz zwiększa przestrzeganie zaleceń użytkowników. Zawiera również emolienty i jest delikatny dla skóry nawet przy codziennym stosowaniu.

Branża opieki zdrowotnej odpowiada za 4,4% całkowitej emisji dwutlenku węgla w krajach rozwiniętych. Gdyby opieka zdrowotna była krajem, byłaby piątym co do wielkości emitentem dwutlenku węgla na świecie. Pandemia Covid-19 doprowadziła systemy opieki zdrowotnej do granic możliwości, sprawiając, że dążenie do zrównoważonego rozwoju stało się mniej priorytetowe w obliczu wyjątkowych wyzwań. W obliczu tego, co wydaje się być ciężką walką, jakie strategie mogą odwrócić ten trend? Zwołaliśmy globalny panel profesjonalistów, którzy omówili: Wyzwania, przed którymi stanęła służba zdrowia przed pandemią i po niej Równoważenie zobowiązań środowiskowych z innymi priorytetami związanymi z COVID-19 Działania na rzecz wprowadzania trwałych zmian Optymalizacja opieki i bezpieczeństwa nad pacjentami i personelem medycznym przy jednoczesnej trosce o środowisko Posłuchaj dyskusji przy okrągłym stole na temat zrównoważonego rozwoju na sali operacyjnej i równoważenia opieki nad pacjentem i świadczeniodawcą opieki zdrowotnej z dbałością o środowisko.

[sekcja wideo] Przypadek Berlin Dr Maurice Mommaerts, chirurg szczękowo-twarzowy, szpital AZ Sint-Jan Bruges-Ostend Każdego roku zwiększa liczbę interwencji o 10%. Personel oszczędza czas. Komentują również przyjemniejsze środowisko pracy i lepszą opiekę nad pacjentem. Chirurg szczękowo-twarzowy AZ Sint-Jan Bruges-Ostend dr Maurice Mommaerts powiedział: "Zestawy zabiegowe Mölnlycke przyczyniają się do przyjemnego środowiska pracy, mniejszego stresu i lepszego wykorzystania czasu – jednym słowem, wydajności". Dyrektor generalny, dr Hans Rigauts, powiedział: "Zarówno pielęgniarki, jak i lekarze korzystający z tac zabiegowych Mölnlycke są z nich wyraźnie zadowoleni". [Pobierz] etui